जीवन ज्योत: डॉ. श्रीनिवास कशाळीकर

वीजपुरवठा खंडित झाला की ज्याप्रमाणे सर्वच बल्ब प्रकाशहीन आणि निरुपयोगी बनतात त्याप्रमाणे चैतन्यविस्मृतीमुळे; आपण सर्वच जण त्या चैतन्याला पारखे होतो आणि निस्तेज आणि दुबळे बनतो.

विशेष म्हणजे; चैतन्य प्रत्येकात आहे, त्याची तहान सर्वांना आहे आणि त्याच्या विस्मृतीची बाधाही सर्वांना आहे; त्या चैतन्याची तहान आपल्या सर्वांना लागलेली असताना देखील; चैतन्यस्मरणाचा (नामस्मरणाचा) मार्ग न मिळाल्यामुळे; आपण तृषाक्रांत निस्तेज आणि दुबळे बनून “रडत” आणि "किरकिरत" राहतो!

विश्वास: डॉ. श्रीनिवास कशाळीकर

आपण सारे; पुन्हा पुन्हा चैतन्याच्या विस्मृतीत जातो आणि इंद्रियगम्य भूलभूलैय्यात अडकत राहतो, हरवत राहतो आणि चैतन्याला पारखे होतो.

दृश्य विश्वाच्या आकर्षणाचा जोर इतका जबरदस्त असतो की आपली धाव आपोआप चैतन्याच्या विरुद्ध दिशेला वळते! साहजिकच आपण भलतीकडेच भरकटत जातो! परिणामी; आपली अस्वस्थता काही केल्या कमी होत नाही आणि पूर्णत्व, सार्थकता आणि समाधान आपल्यापासून दूरच राहतात!

पण; काळजी करण्याचे कारण नाही. आपल्या इच्छे-अनिच्छेपलिकडे; विश्वास अविश्वासाच्या पलीकडे; विश्वचैतन्याची जननी आपल्याला चैतन्यामृतपान करवीत आणि करीत राहणांर आहे. आपल्याकडून नामस्मरण आणि स्वधर्मपालन करवीत आहे आणि करविणार आहे. सदिच्छा, सत्संकल्प, सत्प्रेरणा, सत्बुद्धी, सद्भावना, सद्वासना, सदाचार यांनी आपले व्यक्तिगत आणि सामाजिक जीवन भरून टाकीत आहे आणि टाकणार आहे.

ह्यावर "अंधच" नव्हे; तर "डोळस" विश्वास देखील ठेवला नाही तरीही त्याचा अनुभव येतो आहे आणि येत राहणार आहे.

नाम आणि आरोग्यसेवा: डॉ. श्रीनिवास कशाळीकर

ज्या ज्या गोष्टी आपण नामविस्मरणात करतो, त्या त्या आपल्याला आपल्या अंतरात्म्यापासून म्हणजेच सत्यापासून परावृत्त करतात आणि दूर लोटतात!

आरोग्याच्या बाबतीत देखील हे खरे आहे. ज्या आरोग्यकेंद्रांमध्ये, दवाखान्यांमध्ये, इस्पितळामध्ये नामस्मरण असते ती अमृतत्वाची तीर्थे बनतात आणि नामस्मरणाच्या अभावी दु:साध्य अस्वस्थतेची डबकी बनतात.

Background: Both diabetes mellitus (DM) and periodontitis
are chronic diseases affecting large number of the population
worldwide. Changes in human behavior and lifestyle over the
last century have resulted in a dramatic increase in the incidence
of diabetes in the world. This study was designed to evaluate the
relationship between severity of periodontal disease and control of
diabetes (glycated hemoglobin [HBA1c]) in patients with Type 1
DM in a hospital based study.
Materials and Methods: Fifty patients (n = 50) with Type 1
diabetes were enrolled in the study. They were divided into three
groups based on the degree of glycemic control by measuring
HbA1c levels as: “Good” (HBA1c ≤7) Group A, fair (HBA1c = 7-8)
Group B and poor (HBA1c >8) Group C. All enrolled patients
underwent detailed history and dental checkup. Evaluation for
periodontal disease was done by measuring dental plaque (plaque
index), inflammation of gums (gingival index), probing pocket
depth (PPD), and clinical attachment level.
Results: Type 1 diabetics with poor glycemic control had
increased gingival inflammation (P < 0.05), more dental plaque
(P < 0.05), increased PPDs (P < 0.05) and attachment loss
(P < 0.05) as compared to those with fair and good glycemic
control, respectively.
Conclusion: Severity of periodontal disease increases with poor
glycemic control in patients with Type 1 DM.